Początkowo Piotrusia Pana miał zagrać Kevin Kline.
Początkowo Spielberg chciał aby rolę Dzwoneczka zagrała Carrie Fisher.
Do roli Dzwoneczka rozpatrywane były Samantha Mathis i Rebecca De Mornay.
Tom Hanks rozpatrywany był do roli Piotrusia Pana.
David Bowie odrzucił rolę Kapitana Haka.
Według biografii pt. "Spielberg" autorstwa Franka Sanello, reżyserem filmu pierwotnie miał być Nick Castle, który przez długi okres pracował nad scenariuszem. Kiedy jednak produkcją zainteresował się Steven Spielberg, producenci zdecydowali się na niego.
Kiedy Piotruś (Robin Williams) uczy się na nowo fruwać w poszczególnych ujęciach widoczne są liny zabezpieczające.
Namiot z prześcieradła w pokoju dzieci jest przewrócony kiedy Piotruś przekonuje się, iż dzieci zostały porwane. Po chwili kiedy pije drinka namiot ponownie stoi.
Kiedy Piotruś Pan opuszcza Nibylandię po oskarżeniu jednego z chłopców, dwukrotnie wyjmuje swój miecz.
W ujęciach z zewnątrz widać, iż w filmie występuje Boeing 747. Sceny w środku maszyny pokazują, iż jest to inny model.
Kiedy pies zasypuje śniegiem telefon komórkowy antenka jest wysunięta. Po chwili Piotruś bierze go do ręki i wysuwa antenkę.
Widać, iż bezprzewodowy telefon zasypany przez psa to zabawka.
Podczas starcia chłopców z piratami na statku promień światła pada z dwóch stron. W Nibylandii są dwa słońca i dwa księżyce.
Podczas otwierania okna widać na nim odbicie kamery.
Kiedy Kapitan Hak stoi blisko Piotrusia na statku jego okulary pojawiają się i znikają w poszczególnych ujęciach.
Kiedy Peter zostaje uderzony piłeczką baseballową w głowę upada na ziemię. Jego twarz jest zabrudzona zieloną ziemią a po chwili kolor z zielonego zmienia się na brązowy.
Kiedy Piotruś zaczyna walkę na statku z piratami na pierwszego z nich kopie pomiędzy dwiema beczkami. Pirat upada na bok prawą stroną jednak po chwili leży na lewym boku.
Kiedy Kapitan Hak swoim hakiem rani Piotrusia Pana podczas walki widać, iż hak się wygiął po zetknięciu się z ramieniem Piotrusia.
Kiedy Kapitan Hak rani Piotrusia w ramię powstaje na nim rana. Po chwili kształt rany i jej kąt zmienia się.
Zegarek, który Peter daje Jackowi pokazuje godzinę 7:35 i 7:50 w poszczególnych ujęciach.
Podczas bitwy na jedzenie plamy z żywności na ciałach Piotrusia i innych chłopców zmieniają się w poszczególnych ujęciach.
Kiedy dzieci Petera wiszą w sieci a Peter próbuje je uwolnić Maggie krzyczy: "Come on Daddie, Mommie could do it". Jej obydwie dłonie są na zewnątrz sieci a Jacka tylko prawa dłoń. Po chwili widać, iż na zewnątrz sieci są lewa dłoń Jacka i lewa Maggie.
Kiedy Piotruś wspina się na maszt, by uwolnić dzieci sieć, w której są uwięzione się trzęsie. Po chwili widać, iż sieć jest zawieszona nieruchomo.
Kiedy Dzwoneczek zaczyna przybierać ludzki wzrost małe zasłonki są rozsunięte i widać dłonie Piotrusia. Po chwili, gdy pada ujęcie na Piotrusia jego dłonie są na ziemii a zasłonki są zasłonięte.
Kiedy piłeczka baseballowa zbliża się do Petera za nim widać drabinę po jego lewej stronie. Po chwili, gdy piłeczka uderza go w głowę drabina jest już po prawej stronie.
Kiedy Peter leży na ziemi po uderzeniu piłeczką baseballową na jego pasku niczego nie ma. Po chwili pojawia się mała sakiewka.
Kiedy Zagubieni Chłopcy strzelają do Petera pociskami z farby plamy po trafieniu go w okolice żebra nie pojawiają się. Widać je dopiero po chwili, gdy Peter oznajmia: "Trafili mnie".
Po opuszczeniu domu Petera przez policję Peter i Wendy rozmawiają siedząc na łóżku na stoliku za nimi widać leżącą książkę. Po chwili książka zmienia swoje położenie.
Kiedy Piotruś rozmawia z Dzwoneczkiem przez okno domu Dzwoneczka w zegarze jego twarz jest po prawej stronie okna. Ujęcia z zewnątrz zegara pokazują, iż przy oknie jest balkonik, który uniemożliwia takie ułożenie głowy Piotrusia.
Za zielonowłosą syreną, która podpływa do Piotrusia widać mężczyznę w skafandrze, prawdopodobnie nurka ubezpieczającego aktora Robina Williamsa (Piotruś).
Kiedy Piotruś obserwuje mecz baseballa w Nibylandii rozmiar jego kolczyka zmienia się w poszczególnych ujęciach.
Kiedy Piotruś jest przebrany za pirata na statku położenie jego apaszki zmienia się w poszczególnych ujęciach.
Fryzura Jacka w kolejnych ujęciach zmienia się, gdy chłopiec niszczy zegarek.
Kiedy Kapitan Hak przygotowuje się do popełnienia samobójstwa jego płaszcz leży na ramionach. Po chwili, gdy bierze do ręki pistolet płaszcz znika.
W scenie, w której Smee niesie hak leżący na czerwonej poduszce jego kolczyk jest w lewym uchu. W innych scenach (np. podczas meczu baseballa) kolczyk jest w uchu prawym.
Podczas bitwy na jedzenie w lewym rogu ekranu widoczne jest światło z kamery.
W powieści J.M. Barriego "Peter and Wendy" Kapitan Hak nie ma prawej dłoni. W filmie nie ma dłoni lewej.
Kiedy Piotruś znajduje się w bawialni w domu babci Wendy widać tam misia. Jest to ten sam miś, którego później Piotruś znajduje w drzewie. Nikt nie przenosił misia z bawialni do Nibylandii.
Kiedy Piotruś jako dziecko stoi w deszczu jest cały mokry, jednak w zbliżeniach jego twarz jest zupełnie sucha.
Kiedy Piotruś wycina dziurę w żaglu na statku pirackim na kształt swojej postaci dziura wygląda w miarę idealnie. W następnych ujęciach powiększa się i zmienia kształt.
W scenie, w której Kapitan Hook próbuje się zastrzelić, wypala w model statku na makiecie Nibylandii. Kiedy model statku tonie, widoczne jest podwodne urządzenie, które go wciąga.
Kiedy Peter wpada do wody po zepchnięciu go ze statku pirackiego ma obydwie ręce związane. Po chwili, gdy podpływa do niego syrena jego ręce już nie są związane.
W scenie, w której Rufio wypowiada słowa: "You're dead, jolly man" ruch jego ust wskazuje na wypowiedzianą kwestię: "Drop dead".
W scenach w Nibylandii na rękach Petera nie ma włosów. Kiedy akcja ma miejsce w innych niż Nibylandia miejscach jego ręce są owłosione.
Kiedy Piotruś wracając do domu robi fikołka w powietrzu odbijając się od wierzchu muru pokrytego śniegiem, mimo iż odbił się od niego rękami na śniegu nie ma po tym śladów.
Kiedy Piotruś strąca kapelusz Kapitana Haka, który wraz z peruką ląduje na głowie jednego z chłopców w kolejnych ujęciach kapelusz jest na przemian prosty i przekrzywiony.
Kiedy młody Piotruś odwiedza Wendy goniąc swój cień oprócz żywego, animowanego widać prawdziwy cień obok Piotrusia.
Kiedy Peter widzi po raz pierwszy zegar-krokodyla ręce w ustach krokodyla poruszają się dość gwałtownie. W kolejnych ujęciach są już nieruchome.
W kilku zbliżeniach ust Kapitana Haka widać, iż ma on plomby na zębach. Kapitan Hak to postać z XVIII wieku. Plomby choć wymyślone w 4 wieku przed naszą erą do powszechnego użytku weszły w 1850 roku.
Zdjęcia do filmu kręcono w Los Angeles i Culver City (Kalifornia, USA) oraz w Londynie (Anglia, Wielka Brytania).
Kostium kapitana Hook'a był taki ciepły i ciężki, że Dustin Hoffman musiał nosić pod spodem specjalną chłodzącą kamizelkę, pierwotnie przeznaczoną dla kosmonautów.
Kiedy Peter Banning z rodziną leci do Anglii na pokładzie samolotu rozbrzmiewa głos "mówi kapitan..." - jest to głos Dustina Hoffmana czyli Kapitana Haka.
Kaskaderzy Dustina i Robina mieli tak samo na imię - Keith. Kiedy reżyser wołał na plan Keith'a przychodziło ich dwóch. W rezultacie kaskader Dustina przybrał sobie ksywkę Keifo i podobne sytuacje się już nie zdarzały.
W filmie zagrała trójka dzieci Dustina Hoffmana: najmłodszy syn Maxwell zagrał młodego Piotrusia Pana, córka Rebecca zagrała Jane w sztuce na początku filmu, a najstarszy syn Jake otrzymał niewielką rólkę w meczu baseballowym Jacka.
Jack to imię jednego z chłopców, dla którego Sir J.M. Barrie napisał Piotrusia Pana. Imiona pozostałych chłopców to: George, Nicholas, Peter i Michael Davis.
Ponieważ postać grana przez Julię Roberts - Dzwoneczek, najczęściej unosi się w powietrzu, aktorka miała specjalnego asystenta odpowiedzialnego za czyszczenie jej stóp.
Hak służący Kapitanowi Hook za rękę był wykonany w kilku wersjach, łącznie z wersją gumową stworzoną do scen walki.
Tułów i ramiona Robina Williamsa zostały... wydepilowane na potrzeby roli.
W 1985 roku John Williams i Leslie Bricusse przygotowali musical oparty na takim samym pomyśle - w filmie Spielberga wykorzystano jednak tylko jedną piosenkę z przedstawienia "When You're Alone". Tematy muzyczne ze spektaklu przewijają się jednak w ścieżce dźwiękowej.
Po najcięższym okresie zdjęciowym Bob Hoskins kupił całej ponad 300-osobowej ekipie zdjęciowej piwo.
Pluszowy miś w kabinie kapitana Haka przypadkowo podarował Julii Roberts Steven Spielberg podczas odwiedzin w szpitalu, gdzie aktorka wychodziła z załamania nerwowego.
Prawdziwe imiona zaginionych chłopców można przeczytać na drzwiach domu Wendy.
W oryginalnej sztuce Barriego było tylko 6 zaginionych chłopców.
John Williams skomponował mały fragment specjalnie na potrzeby zwiastunu - na soundtracku z filmu utwór ten nosi tytuł "Prolog".
W filmie na chwilę pojawia się sam Spielberg - jako pirat wiodący kamratów na statek Haka, gdy Michał przygląda się temu z ukrycia.
Carrie Fisher jest współautorką scenariusza, mimo, iż nie figuruje w tej roli.
Julię Roberts aktorzy i członkowie ekipy filmowej nazywali "Tinkerhell". Było to spowodowane ciężką współpracą z aktorką.
Zdjęcia do filmu kręcono od 19 lutego do 14 czerwca 1991 roku.